Taekwondo

DE SURINAAMSE TAEKWONDOKA’S hebben zich niet geplaatst voor de Olympische Spelen die later dit jaar in Parijs, Frankrijk worden gehouden. Ze waren in een voorzichtige optimistische bui vertrokken naar de Dominicaanse Republiek voor deelname aan een kwalificatietoernooi, maar werden met de neus op de feiten gedrukt. Zij presteerden benedenmaats. Van leidinggevenden van de takken van sport wordt doorgaans een berg aan problemen opgesomd die maken dat het niveau van deelname aan de Olympische Spelen buiten bereik blijft.

Gregory Markiet, voorzitter van de Surinaamse Taekwondo Associatie (STA) bijvoorbeeld vertelt geen fabel als hij zegt dat hij nuchter is geweest over de kansen van de Surinaamse deelnemers. Hij legt er tegenover de Ware Tijd de nadruk op dat kijken naar de top ver vooruit kijken is. Als strategie ziet hij het benaderen van het resultaat wedstrijd voor wedstrijd. Toch heeft de uitschakeling voor grote teleurstelling gezorgd bij de vechters en de Surinaamse Taekwondo Associatie.

Markiet pleit er voor dat de daadwerkelijk iets wordt gedaan met de ervaring die is opgedaan tijdens het toernooi. Met die ervaring kunnen de zwaktes worden aangepakt. Volgens hem kan vooruitgang worden geboekt indien aan de scoringstechnieken wordt gewerkt. Gebleken is dat internationaal een elektrotechnisch scoringssysteem wordt toegepast.

Markiet zegt dat de Surinaamse vechters verder aan hun dekking moeten werken. Dat kan door met meerdere oefenpartners te trainen.
Om de andere landen bij te kunnen benen moet er een flinke investering worden gedaan in de sport. Zo is er dringend behoefte aan schilden die bij wedstrijden worden gebruikt.

Echter, aanschaf is erg duur. Momenteel beschikt de STA over slechts één schild, dat nota bene niet door eenieder kan worden gebruikt, omdat de vechters van postuur verschillen. Het is overigens niet de eerste keer dat een verantwoordelijke official, in dit geval Markiet een noodkreet uit.

Het doet wel pijn dat vóór vertrek van sommige sporters naar internationale toernooien vooraf bekend is met welke knelpunten zij te maken hebben tijdens de voorbereiding, maar niets aan gedaan wordt om het tij te keren. Meestal zijn het sporters van noodlijdende bonden die niet anders kunnen dan het met gebrekkige middelen doen. De vraag is of niet moet worden gestreden naar een hoger doel, namelijk trainingsfaciliteiten vorderen, in plaats van ervaring opdoen alleen.

Zonder gedegen trainingsfaciliteiten is normaal bekeken het halen van de absolute top kansloos. STA doet er goed aan te analyseren hoe het gegaan is in de Dominicaanse Republiek en ervan te leren bijvoorbeeld door het beleid zoveel mogelijk daarop aan te passen.