10 Februari 2024
20:02‘Het heeft lang geduurd om het te verwerken’
Tekst Sharon Singh
Beeld privécollectie
“Mijn ouders betekenen alles voor mij. Toen mijn vader in 2013 stierf, stond mijn wereld stil. Ik had een hechte band met hem en had in niets meer zin. Mijn baan als peuterleidster, die ik 22 jaar met veel liefde had uitgeoefend, liet ik van de ene op de andere dag en heb die nooit meer opgepakt. Het heeft lang geduurd om het verdriet te verwerken. Dat proces van verwerking en hoe je met pijn om moet gaan leert niemand je.”
Dit vertelt Sandra Loetawan (53) aan de Ware Tijd over de periode van lusteloosheid die ze heeft doorgemaakt. Pas vijf jaar na het overlijden van haar vader, in 2018, pakte ze de draad weer op door gedichten en verhalen te gaan schrijven. “Op de muloschool schreef ik al gedichten voor klasgenoten. Zij vonden mijn teksten leuk en dat stimuleerde mij. Toen ik ouder werd schreef ik wel steeds minder.”
“Een methode om over je verdriet heen te komen, is door te schrijven. Want papier oordeelt niet; het verdraagt veel”
Pijn verzachten
Haar verdriet heeft haar getriggerd om te gaan schrijven. Ze werd vooral gestimuleerd door een lid van de literaire groep van SHP. “Eén van de methodes om over je verdriet heen te komen, is door te schrijven. Het helpt in ieder geval de pijn te verzachten. Want papier oordeelt niet; het verdraagt veel.”
Gesterkt door haar gezin en de literaire groep van SHP werd Loetawan zelfverzekerder. “Ik begon deel te nemen aan de onlinesessies met buitenlandse dichters.” Ze zwaait dan ook lof toe aan haar man en twee dochters die haar in die donkere periode hebben ondersteund.
Publicaties
In december bracht ze in eigen beheer een gedichten- en verhalenbundel uit. “Het was een drukke maand en daarom heb ik niet veel aan promotie kunnen doen. Nu het ietwat rustiger is, zal ik een traject uitstippelen, dat ook naar scholen zal leiden”, verklaart ze. Loetawan, die met haar ouders en broer is opgegroeid, heeft wel in kleine kring, bij Stichting Hindi Parishad (SHP)waar ze sinds twee jaar Hindi-les volgt, een presentatie gehouden.
In de twee bundels heeft ze twintig gedichten en tien korte vertellingen. Het zijn uiteenlopende onderwerpen over liefde, hoop en geloof. De producties zijn in drie talen: Hindi, Roman en Nederlands. De Roman-taal is volgens haar Hindi, maar makkelijker te lezen, dus zonder de tekens en symbolen van het Hindi-alfabet. “Bij bijeenkomsten, presentaties en voordrachten spreekt men uitsluitend Hindi. SHP heeft met andere gelijkgerichte religieuze organisaties in de regio, Nederland en India contacten en organiseert in dat verband regelmatig online seminars. Hindi behoort tot één van de vijf meest gesproken talen ter wereld.”
Dag van de Moedertaal
Wat haar verder boeit zijn de verbondenheid en culturele aspecten. “Mensen willen elkaar goed begrijpen en talen bijleren vergemakkelijkt alles, zelfs het reizen.”
Op 21 februari is het de Internationale Dag van de Moedertaal. “Ik zal in een presentatie de meertaligheid van de Surinamers proberen uit te beelden.” In Suriname zijn de meest gesproken talen Nederlands, Sranantongo, Sarnami-Hindostani, Javaans en de marrontalen.
De Moedertaaldag werd door de Unesco, de organisatie van de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur, uitgeroepen en voor het eerst in 2000 gevierd. Deze dag staat in het teken van de taalkundige en culturele diversiteit en meertaligheid.