INGEZONDEN: Wanneer komt er een eind aan de Franse agressie?

Recentelijk heeft de Franse gendarmerie tot twee keren toe binnen een maand bezittingen van Surinaamse onderdanen vernietigd op twee eilandjes in de Lawarivier, aan de oostelijke grens met Frans-Guyana . Deze gruwelijke ontwikkeling is met name breed uitgemeten in de Surinaamse pers. Opvallend hierbij is dat de Franse ambassadeur hier te lande publiekelijk onomwonden heeft aangegeven dat het hier gaat om bezittingen op Frans grondgebied.

Vanuit de Surinaamse regering heeft geen enkele autoriteit dit publiekelijk krachtig ontkend en de juiste weergave van zaken gegeven. De enkele povere reacties van de autoriteiten waren zo twijfelachtig als het maar wezen kon. We zijn allemaal onze natuur dierbaar. We weten dat de natuur ons veel te bieden heeft. Maar tegelijkertijd moeten we het koesteren om de volgende en daarop volgende generaties in stand te houden.

Dit gezegd hebbende is het zo dat er alles in het werk dient te worden gesteld dat alle economische activiteiten conform de gestelde richtlijnen van de milieu-instituten geschieden. Daarbij zal het streven erop gericht moeten zijn om zo min mogelijk schaden aan het milieu te brengen. Echter hebben de leden van de Franse gendarmerie niet het recht om beheersdaden uit te voeren op Surinaams grondgebied. Het zijn de Surinaamse autoriteiten die rechtens bevoegd zijn om correctief op te treden op Surinaams grondgebied als onderdanen handelingen plegen die niet rijmen met de Surinaamse wetgeving.

De coulante houding van de Surinaamse autoriteiten in de onderhavige materie zal op den duur leiden tot een soortgelijke situatie in het Tigrigebied aan de westelijke grens, waar geen enkele Surinamer nu naar toe kan gaan. Terwijl wij claimen dat het ons grondgebied is, wordt het in Guyana en internationaal niet zo gezien. Op geen enkele internationale kaart wordt Tigri aangeduid als Surinaams grondgebied. De indruk bestaat dat Suriname zich koest houdt in de kwestie van de oostelijke grens, uit vrees dat het eventuele financiële steun van Parijs en of EU zal mislopen als het zich krachtig verzet tegen de inhumane en mensonterende handelingen van de Fransen op de Marowijnerivier.

Het zoetsappige diplomatieke onderonsje tussen de Surinaamse minister van Buitenlandse Zaken en de Franse ambassadeur zal niet leiden tot een structurele en fundamentele oplossing. De Fransen zullen dit opvatten als een teken van zwakte en wachten tot de volgende gelegenheid om weer genadeloos toe te slaan. Ondergetekende heeft twee jaar op Frans grondgebied gewoond en is genoegzaam bekend met hun onconventionele, liberale en rigoureuze manier van aanpakken. Vooral het gevoel dat een bepaalde handeling niet binnen het wettelijk kader plaatsvindt.

Voorgesteld wordt dat van Surinaamse zijde met prioriteit aan een degelijke oplossing wordt gewerkt voor dit vraagstuk. De bestaande grenslijn in de Marowijnerivier moet voor beide partijen duide lijk zijn. Er zal een intensieve voorlichtingscampagne, via alle media in alle gangbare lokale talen aan de oostelijke grens, op touw moeten worden gezet om de mensen zo omstandig mogelijk te informeren over de bestaande authentieke grenslijn.-.

Ettiré Patra