Walvis in Surinaamse open zee target of attractie?

In de zee grenzend aan Suriname komen verschillende walvis- en dolfijnensoorten voor. Dit is uit onderzoek komen vast te staan, zegt Laurens Gomes, Suriname Country Representative van WWF Guianas. “WWF (Wold Wide Fund for Nature) is overal op aarde tegen commerciële walvisvangst. Slechts onder hele duidelijke voorwaarden, die inhouden dat er internationale controles mogelijk zijn voor de walvisvangst, zou er sprake kunnen zijn van vangst van deze zoogdieren.” Gomes zegt dat er ook sprake moet zijn van natuurbescherming, waarbij systemen voor handhaving van wet- en regelgeving beschikbaar zijn. “WWF is tegen commerciële walvisvangst, omdat de aantallen van alle walvissoorten door de ongelimiteerde vangst in het verleden heel erg zijn gedaald”, zegt de Country Representative. “Wat visserij betreft, is een positieve ontwikkeling in Suriname te zien door het invoeren van een beter systeem om de duurzaamheid hiervan te bepalen.” Als voorbeeld noemt Gomes de seabob garnaal waar de vangst is gekoppeld aan strenge internationale certificering, namelijk MSCc (Marine Stewardship Council) certificering. We zijn tegen vangst dus ook tegen certificering. Voor walvisvangst zijn er geen regels. Daarom is WWF tegen de commerciële walvisjacht, nu en totdat WWF ervan overtuigd is dat de regeringen van de wereld de walvisvangst onder internationale controle hebben gebracht, met een op voorzorg en op instandhouding gebaseerd afdwingbaar beheers- en nalevingssysteem waaraan de walvislanden zich houden.

Waanzinnige onderzoeksresultaten
Het WWF is een van de organisaties die teleurgesteld is in het tegenstemmen van Suriname tegen een verbod op de commerciële walvisvangst. Japan heeft al in de jaren ’60 en ’70 waanzinnige onderzoeksresultaten gepubliceerd over de Surinaamse diepzee. Het WWF is nog niet op de hoogte van het type Japanse ondersteuning aan de visserijsector wat recentelijk is aangekondigd. Het WWF is positief over investeringen in de visserijsector van Suriname, alleen is het voor het WWF essentieel dat dit soort investeringen bijdragen aan de duurzaamheid van de visserij. Eventuele walvisvangst in Suriname is moeilijk te controleren vanwege het gebrek aan controlemechanismes. Echter, tegenwoordig geldt voor elke boot op zee de verplichting dat er een communicatie is met satellieten en een VMS (Vessel Monitoring)-systeem, zodat men de koers en de activiteiten kan registreren. De inzetbaarheid van moderne technieken maken controle in uitgestrekte gebieden toch relatief mogelijk. “De internationale bescherming van walvissen heeft te maken met het ontbreken van adequate regelgeving en handhaving op nationaal niveau”, licht Gomes toe. De maas in de wet die het mogelijk maakt dat bepaalde landen onder de noemer van ‘wetenschappelijk onderzoek’ walvissen afslachten, zou alleen door de internationale druk opgelost kunnen worden. Dit is de reden dat er onlangs een internationale vergadering is gehouden door de International Whaling Commission, waarbij ook Zuid-Amerikaanse landen konden stemmen om de walvis – de grootste zee zoogdieren ter wereld – te beschermen.

Suriname stemt tegen walvisreservaat
Suriname heeft tijdens die internationale meeting als enig land van Zuid-Amerika tegen het instellen van een ‘South Atlantic Whale Sanctuary’ gestemd. In dit gebied komen er meer dan 54 walvissoorten voor. “Juist voor ons had een walvisreservaat in deze regio relevant kunnen zijn”, zegt Gomes. Veel andere landen wonen te ver weg van het reservaat. Walvistoerisme zou een enorme impuls kunnen zijn voor Suriname. Internationaal zou Suriname zich kunnen positioneren als vriend van de natuur en dit kan je koppelen aan je imago. “Juist door onze religieuze diversiteit zou dit een grote stap zijn, want in elke religie die we in Suriname hebben, is een respectvolle relatie met de natuur belangrijk. Onze inheemsen kunnen daar voorganger van zijn”, besluit Gomes.

RB