30 Oktober 2018
14:00Het vuur is gedoofd op Ornamibo. De rookwolk is weggetrokken en de vraag is hoeveel van de bezorgdheid over de ramp en ons milieu nog is blijven hangen. Gedurende het hoogtepunt van de brand op de stortplaats hoorde ik van belangrijke mensen over de herinrichting van de stortplaats en over hoe het toegankelijker te maken voor hulpdiensten. En belangrijker nog, allerhande mooie plannen voor de lange termijn over een Sanitary Landfill.
Minister Patrick Pengel van Openbare Werken en vp AshwinAdhin waren op verschillende momenten lyrisch over de voorbereidingen die al een jaar of twee lopen vooral tegen de achtergrond van het milieu - en het zou slechts om de uitvoering gaan. Het moment van plannen is voorbij. Laat het zo zijn en wacht ik net als de omwonenden van Ornamibo ongeduldig af op de realisatie. Pengel noemde nog voorstellen van investeerders die aan recycling willen doen en benadrukte daarbij dat van burgers een mentaliteitsombuiging zal moeten komen om vuil gescheiden te dumpen. Deal.
Maar terwijl de minister dat zei, vroeg ik me af waarom wij weer mijlenver achterlopen op wat in de regio al bekend is en het kennelijk teveel gevraagd is om zelfs in het kielzog te lopen. Mentaliteitsombuigingen duren jaren. En dat besef is om ons heen al lang ingezonken. Reden waarom hand overhand overheden in de regio steeds meer zelf de ombuiging bewerkstelligen door in elk geval plastic en foam uit te bannen. Het minste dat ik had verwacht was dat onze beleidsmakers gebruik zouden maken van de ramp om ons erop te wijzen dat het zo niet verder kan en ter ondersteuning van de mooie (recycling) plannen, de overheid haar duit in het zakje zou doen en concreet aankondigen dat plastic eindelijk in de ban wordt gedaan.
Een (ietwat verouderde) virtuele kaart van UNEP, het milieuprogramma van de VN, geeft precies aan hoe ver wij achterlopen op de regio. Een blik op de kaart leert dat op Aruba sinds 2017 wegwerpzakjes en foam in de ban zijn. Dominica en Jamaica kappen per 1 januari 2019 ermee. Plastic lepels, vorken en messen, met het hele zooitje wordt afgerekend. Grenada heeft sinds september een importverbod op foam en mogen deze spullen nog tot april volgend jaar over de toonbank gaan. Klein St. Lucia begint per december met stapsgewijze uitbanning. En wie de afgelopen twee jaar voeding heeft gekocht in Guyana, weet dat foam reeds twee jaar 'not done' is. Dit jaar is ook plastic daarbij geharkt. Het is maar een greep van landen.
Het mooie van de UNEP kaart is dat bij elk land een groen vinkje is, waarvan de keur dieper is naarmate het land verder is in haar streven plastic en foam uit te bannen. Suriname en denk ik nog vier andere landen hebben een oranje cirkel opgeplakt gekregen, waaruit blijkt dat de overheid in elk geval niet concreet bezig is bij het beschermen van het milieu tegen het onvergankelijke plastic. Bij Suriname staat slechts de inspanning van Suresur die zich sterk maakt om met een wetsvoorstel te komen en al burgers heeft gepeild door hen te vragen wat zij vinden van de uitbanning van plastic.
Niets over welk overheidsvoornemen dan ook. En dat schijnt er volgens de uitspraken van de beleidsmakers ook niet te zijn. Gescheiden vuilberging en recycling zijn mooi, maar zolang niets gedaan wordt aan de ongebreidelde invoer en productie van plastic en foam, zal dit voor ons nationaal milieu slechts karuwir' faya beleid blijken te zijn.