Verontwaardiging over aanpak illegaliteit

Suriname is een land waar corruptie meer norm dan uitzondering is, daarom is er verontwaardiging omtrent de handelingen die de Fransen plegen op de rivier. Het gevoel dat wij onze regels zelf maken ter bestemder plekke leeft van boven naar beneden. Dat zie je wanneer op het hoogste niveau zogenaamd bedrijven worden gerehabiliteerd ‘in het belang van land en volk’, dat zie je wanneer leningen worden gesloten voor doeleinden die niet helder zijn, dat zie je ook wanneer goten na jaren worden opgehaald met partijvlaggen op de motorkap, maar dat zie je ook wanneer massaal door burgers files worden ingehaald om voorin in te voegen. Er is een Tabakswet aangenomen, maar niemand houdt zich eraan inclusief politieambtenaren. De Tabakswet is een heel goede wet die past in de ordening die men in Suriname wil toepassen, maar de Surinamer wil als een cowboy door blijven gaan; hij wil datgene doen wat hem op een bepaald moment goed uitkomt. Veel is ook de destilleren uit de vervuiling die de burgers veroorzaken met plastic die men uit auto’s naar buiten slingert. Er zijn Surinamers die alles willen laten regelen, voor elke overheidsdienst zoeken ze naar ‘mensen die het zonder wachttijd kunnen regelen’. Het mishandelen van dieren is strafbaar en niet toegestaan volgens de religieuze regels van de vele religiën die we aanhangen, maar toch gebeurt het. Er is in 2014 een wet aangenomen die ook aannemers verplicht om voor hun werknemers een basiszorgverzekering te regelen. Er zijn aannemers die bommen geld verdienen en werknemers tientallen jaren in dienst hebben, maar het vertikken om de mensen te verzekeren. Ook aan de nieuwe pensioenwet wil men zich niet houden, deze premies worden ook niet ingehouden en afgedragen aan het Pensioenfonds. De poppen zijn aan het dansen wanneer deze mensen een ongeluk krijgen op het werk of buiten het werk. Wanneer burgers verzekerd zijn, moeten ongelukken overkomen buiten werktijd en ook ziekte gedekt worden door een bazo-kaart of in elk geval een ziekteregeling die hoger ligt dan bazo. Er zijn burgers die wanneer ze grote onkosten moeten maken, snel rennen naar een verzekeraar om een kaart in orde te maken. Soms moet men dan even geduld betrachten tot eind van de maand. Intussen zitten dan werknemers met een opgezwollen voet thuis zonder dat ze maar 1 keer door de aannemer worden gebeld hoe het met ze gaat. Er is weer een bericht dat Fransen korte metten hebben gemaakt met illegaal naar goud gravende Surinamers. De Fransen hebben gehandeld op territorium waar ze gerechtigd zijn om tegen illegaliteit op te treden. Suriname en Frans-Guyana / Frankrijk zijn twee buurlanden, maar er is een wereld van verschil tussen deze twee soevereine staten. Het is net als dag en avond, licht en duisternis. In Suriname is niets illegaal. Als we kannibalen in het land zouden hebben, zou er ook ongestraft mensenvlees in Suriname worden gegeten. Niemand zou zich daar zorgen over maken en de wereld ook niet omdat het land te klein en niets betekenend is. Veel is formeel illegaal in Suriname, maar alles vindt toch ongestraft plaats. Alles kan in Suriname bedekt worden, soms met de politieke mantel der liefde. Wat overblijft wordt door de vingers gezien. De Surinaamse regeringen denken niet in de eerste plaats aan het naleven en afdwingen van wetten, maar ze gaan eerst na of grote groepen burgers boos zullen worden als de wet wordt nageleefd. Is dat het geval, dan wordt de illegaliteit gedoogd. Gedogen is geen uitzondering maar meer een regel geworden in bepaalde delen van Suriname. Het gezag van de politie wordt in bepaalde delen van het land ook niet meer geaccepteerd. Er zijn gebieden in Suriname waar men heel snel overgaat tot het aanvallen en bekogelen van de politie. Occuperen is illegaal, zonder vergunning goud graven is ook illegaal. Op deze overtredingen staan en straffen. Het illegaal delven van goud wordt op het Surinaams grondgebied gedoogd door de Surinaamse regering. Iedereen mag hier in Suriname met een hogedrukspuit grond omwoelen om goud op te vangen met kwik en dit kwik dan ook dumpen in het milieu. Surinamers mogen dat en buitenlanders mogen dat ook. De illegaliteit is zichtbaar, maar de Surinaamse regering weet niet hoe ze dit moeten aanpakken. De Fransen hebben een op de Franse wetgeving gebaseerde manier van aanpakken van illegaal verwoesten van het milieu. Ze blazen de hele boel op en verbranden dan wat overblijft. De vraag is of de Fransen onrechtmatig of buiten verdragsafspraken hebben gehandeld. Alles wijst erop dat ze zich daaraan niet schuldig hebben gemaakt. Surinamers moeten nu beseffen dat het niet overal een chaos en wildwest is als in hun land. Om dat te ervaren hoef je niet ver weg te gaan van Suriname.