COLUMN: Trumpiaanse toestanden

Shoeket logo

Bron: De Ware Tijd

18 September 2019 14:00

Voor mij lezen

Tussen de media en journalisten enerzijds en regeringen en overheden anderzijds is er van oudsher een spanningsveld. Dat schijnt overal ter wereld zo te zijn. In het ene land zijn die spanningen nadrukkelijker dan in het andere. Maar steeds weer is daar het geluid dat media en journalisten vinden dat de regering van hun land niet transparant genoeg is en vinden regeringen dat verslaggevers geen waarheidsgetrouwe weergave presenteren van de ontwikkelingen of zaken die ze ondernemen.

In Suriname hebben we het fenomeen dat beleidsmakers constant beweren dat ze transparant zijn en denken dat hoe vaker ze dat roepen dat ook echt het bewijs is dat ze transparant zijn of transparant beleid voeren. Ook in vorige regeerperioden had je dat. Ze herhalen het zo vaak dat zij zelf geloven dat ze transparant zijn. Net als de habituele leugenaars die zelfs hun eigen leugen geloven ongeacht of je ze met de neus op hun sprookjes drukt omdat de feiten anders zijn.

Twee bijzondere gevallen hebben mijn aandacht de afgelopen dagen getrokken, één in de VS en eentje hier in Suriname. Terwijl orkaan Dorian door het Caribisch gebied raasde op weg naar de VS merkte president Donald Trump in een interview op dat de orkaan op zijn pad een aantal staten zou treffen. Hij maakte echter de fout door te zeggen dat ook Alabama zou worden getroffen.

De Amerikaanse meteorologische dienst kwam prompt met een verklaring dat de president het aan het verkeerde eind had: Alabama zou NIET worden getroffen. De media gingen hiermee aan de haal en de blunder van het Amerikaanse staatshoofd werd breed uitgemeten. Trumps ego was echter te groot om te erkennen dat hij een fout had gemaakt. Tijdens een ontmoeting met de pers daags daarna haalde hij een kaart tevoorschijn waarop het geprojecteerde pad van orkaan Dorian te zien was.

Om de staat Alabama had president Trump met een Sharpie, een viltstift, een halve cirkel toegevoegd om te staven dat hij gelijk had en Alabama wél zou worden getroffen. Gênanter kon het niet en Sharpie-gate was geboren. In plaats dat de Amerikaanse regeringsleider zich bezighield met het vraagstuk van de gebieden die daadwerkelijk getroffen zouden worden door het noodweer voerde hij een kleinzielige oorlog met de media om zijn gekwetste ego op te poetsen.

Hij liet zelfs functionarissen uit zijn kabinet en overheidsafdelingen opdraven om te verklaren dat hem tijdens briefings was meegedeeld dat Alabama ook geraakt zou worden. Het ongemak droop van de lichamen van de overheidsmensen die zich ervoor leenden om voor de tv-camera's de leugen van de president te komen herhalen. Ik volg de Surinaamse politiek al vanaf de muloschool en dat is alweer een paar decennia geleden, maar ik had echt niet kunnen bevroeden dat ik de afgelopen week ook geconfronteerd zou worden met Trumpiaanse toestanden in Suriname.

De directeur van Buitenlandse Zaken kwam fijntjes uitleggen dat vanwege de VN-jaarvergadering in New York er geen goedkopere suite voor de vicepresident geboekt kon worden, hoteltarieven waren zoals gebruikelijk voor deze periode van het jaar opgeschroefd en alles was volgeboekt. Op de dag dat zij dat verklaarde, had de krant in hetzelfde Grand Hyatt New York een representatieve suite kunnen boeken voor iets meer dan 700 US dollar per dag.

Kennelijk is men vergeten dat tegenwoordig iedereen een smartphone, tablet of computer heeft en met een swipe van de vingers of klik van de muis alle informatie opgevraagd kan worden. Veel mensen hebben zelf op internet zaken kunnen verifiëren en op sociale media zijn daarover opmerkingen gemaakt. Melvin is duidelijk de Koprokanu in de VN-delegatie. Zelfs de bode kreeg een duurdere kamer. De vicepresident kleurde zijn deel van het verhaal nog mooier door als een volleerde goochelaar de Vedanta uit zijn toverhoed te voorschijn te laten komen. Hij zou eventjes in India een college gaan geven over het Vedanta-beleid waarmee de regering in Suriname ontwikkeling heeft gerealiseerd of realiseert. Althans woorden van gelijke strekking.

Ik heb me de afgelopen dagen suf gezocht en gevraagd welke regering van de afgelopen decennia ooit iets over Vedanta-filosofie of iets dergelijks in haar beleid aan de Surinaamse samenleving heeft gepresenteerd. Ik heb niets kunnen vinden. Niet van Arron, de militaire periode, Shankar, Venetiaan, Wijdenbosch of Bouterse. Hoe vicepresident Adhin de Vedanta-leer tot staatsaangelegenheid heeft verheven zonder dat de samenleving daarvan op de hoogte is, is mij een groot raadsel. De vraag is dus hoe hij namens ons iets in het buitenland gaat verkondigen of presenteren waar niemand hier van op de hoogte is.

Wat de privé-Vedantatrip de Surinaamse Staat heeft gekost, werd wijselijk niet gezegd. Natuurlijk maakt de vicepresident aanspraak op bepaalde financiële voorzieningen als hij in die hoedanigheid het land in het buitenland gaat uitdragen. Daar komt niemand aan. Maar genieten staatsfunctionarissen die voorzieningen ook als ze als privépersoon op reis of op vakantie gaan? Ziet u minister Dikan ergens op het strand van Mallorca op staatskosten inclusief daggelden aan een piña colada slurpen, terwijl hij met vrouw en kinderen op vakantie is? Of minister Beighle op privévakantie met gezin omlaag suizen op de rollercoaster in Disneyland?

Evenmin zie ik minister Parmessar op kosten van Suriname een college over het inzetten van hoger kader verzorgen aan de University of the West-Indies wanneer hij in privé is uitgenodigd dat te doen. Ik geloof niet dat de voorzieningen waarop de vicepresident doelt daarvoor zijn ingesteld. Dus in het vervolg kunnen de Trumpiaanse antwoorden en toestanden ons bespaard blijven. Stick to the facts and don't try to fool us. 'Alternatieve feiten' om de aandacht af te leiden hebben we niet nodig.

ivancairo@yahoo.com

Bekijkt origineel bericht ⇒

Meer actueel