INGEZONDEN: Cijfers liegen niet: de kwestie van de Cubaanse artsen

De afgelopen tijd is er veel te doen over de komst van Cubaanse gezondheidswerkers, basisartsen, medische specialisten en verpleegkundigen. Zo zijn er twijfels geuit over de competenties van met name de basisartsen en wordt de taalbarrière aangehaald als mogelijk obstakel voor de communicatie met Surinaamse cliënten. Allebei zaken waar wij zeker niet lichtvaardig mee moeten omgaan. Per slot van rekening gaat het om mensenlevens.

Ik ben deels gerustgesteld door het bericht dat er een inburgeringscursus voor de Cubaanse gezondheidswerkers georganiseerd zal worden. Goede communicatie is immers cruciaal in de arts-cliëntrelatie. Daargelaten het feit dat de cliënt gesteld is op privacy en niet graag heeft dat een luistervink (in de persoon van een tolk bijvoorbeeld) op de hoogte is van vertrouwelijke zaken die er besproken worden.

Ik ben niet ervoor opgeleid noch minder in staat om de Cubaanse artsen, die een onlosmakelijk deel vormen van het Cubaanse gezondheidszorgsysteem, te beoordelen op hun competenties, dus zal ik mij er niet aan wagen. Echter, ik wil voor de zuiverheid van de discussie, nagaan hoe het gesteld is met de kwaliteit van de gezondheidszorg op Cuba. Daartoe zijn er objectieve gezondheidsindicatoren ter beschikking, die door de Pan American Health Organization (Paho) en WHO worden gepubliceerd.

Gezien de aard van dit artikel, zal ik volstaan met slechts enkele, doch zeer belangrijke, indicatoren, die een goed beeld geven van de kwaliteit van de gezondheidszorg op Cuba en in Suriname. Immers, zoals u weet: meten is weten. Om vast te kunnen stellen waar wij staan zijn, ter vergelijking, ook de cijfers van twee landen uit de regio en twee landen uit het 'rijke westen' opgenomen in het onderstaande overzicht.

Gemiddelde leeftijdsverwachting bij geboorte (2018) in jaren   

Moedersterfte bij geboorte (2015) per 100.000            

Zuigelingensterfte binnen een jaar na geboorte per 1000         

71,6

155

12,3 (2016)

Bronnen: PAHO/WHO

Uit de tabel blijkt dat de Cubaan gemiddeld 8,5 jaar langer leeft dan de Surinamer, bijna viermaal zoveel vrouwen in Suriname sterven aan complicaties die te maken hebben met zwangerschap/bevalling als op Cuba en dat in Suriname ruim driemaal zoveel baby's sterven in het eerste levensjaar als op Cuba. Op basis van deze objectieve gezondheidsindicatoren kan ik de voorzichtige conclusie trekken dat de kwaliteit van de gezondheidszorg op Cuba aanmerkelijk beter is dan de gezondheidszorg in Suriname en zelfs het niveau van de rijke landen benadert.

Ook mag worden gesteld dat de Cubaanse burgers niet bij bosjes het loodje leggen als gevolg van een verkeerde diagnose, medicatie of dosering van medicijnen door 'incompetente' Cubaanse artsen. Bovenstaande cijfers weerleggen dat. Dus waarom zou dat dan wel in Suriname gebeuren? Suriname kan veel opsteken van het Cubaanse gezondheidszorgsysteem door een vergelijking te maken met het Surinaamse systeem en daar zijn voordeel mee doen. Daarvoor is een open mind nodig, misschien zelfs een mindshift. Ik zou daarom een oriëntatie/studiereis naar Cuba, waarin alle actoren deelnemen, warm aanbevelen. De financiële middelen zouden in dit geval alleszins goed besteed zijn.

Vivian R. Gordon