25 Mei 2019
14:00Soms is het goed om even afstand te nemen van de waan van de Surinaamse dag. Dan kijk je van buiten naar al het gedoe en besef je: ik bewonder die mensen die alle nieuws kunnen volgen, en alle verwikkelingen en onthullingen op een rij hebben, zonder haperingen, zonder fouten. Ik heb bijvoorbeeld al wekenlang geleden het opgegeven om de visfabrieksbootsoap te volgen.
Zo af en toe zag ik weer een bericht, presidenten die aanpakken, ministers die garanderen, andere ministers die grimlachten, maar ik snapte er allang niets meer van. Ik keek vol bewondering naar collega's die het allemaal wel netjes op een rij konden zetten en ons daar dan keurig over informeerden. Ik daarentegen heb mezelf al enige tijd ontslagen van de verplichting om alles te volgen en alles te proberen te begrijpen, en ik kan het u van harte aanraden. Waarmee ik niet wil zeggen dat u zich in onwetendheid moet gaan hullen en alles maar over u heen moet laten komen- welnee. Maar zo af en toe zeggen: dat wil of kan ik niet volgen.
Ja, dat is zeer bevorderlijk voor de geestelijke gezondheid. Ook goed voor de geestelijke gesteldheid is een avondje uitgaan. Ik wilde al heel lang de musicalversie van The Lion King zien- vanwege de kostuums en algehele vormgeving. Twee weken geleden kreeg ik mijn kans -een werkbezoek aan Nederland, goedkope midweekkaarten, leuke collega's die meewilden- dan trotseer je die zogenaamde lente (het regende dagenlang en wij liepen in winterjassen) en ga je op pad. Het was alles wat ik had gedacht dat het zou zijn- oogstrelend, oorstrelend. We genoten met volle teugen. Tot de hyena's verschenen.
U weet wel, de gemene beesten, lui en dom, altijd lachen als idioten, en alles doen wat de baas zegt, behalve als het te moeilijk is. Juist, die beesten. De eerste hyena maakte zijn of haar mond open en wij drieën keken elkaar met grote ogen aan- hoorden we dat goed? Ja hoor, een paar wakti-wakti's verder en we wisten dat we ons niet hadden vergist. Die domme, luie lachbekken spraken met een vet Surinaams accent, dat moeiteloos overging in een vet Antilliaans accent. Na afloop stond een groep Antilliaanse jongeren druk pratend bij de tramhalte. Ik vroeg ze of ze naar de voorstelling waren geweest, en of iets ze was opgevallen. 'Mevrouw!' Daar hadden ze het net over- of er werkelijk niemand was geweest tijdens de repetities die had gezegd: dit kan eigenlijk niet.
Maar één van de jonge vrouwen had nog een mooie aanvulling. Ze had de voorstelling al gezien ruim tien jaar geleden. Maar toen spraken de hyena's met alleen een vet Surinaams accent. 'Waarom moesten ze ons erbij slepen!' treurde ze. Vooruitgang? (Dat is cynisch bedoeld. Ik zeg 't maar even voor de duidelijkheid). Zo dun is de laag van acceptatie en integratie en participatie en al die mooie woorden van andere mensen in Nederland, bedacht ik. Dat hun kenmerken gebruikt worden als karikaturen en dat het zovelen niet eens opvalt. Dan ben ik weer reuzenblij dat ik naar huis kan.
Waar we ook hyena's in overvloed hebben- nu de verkiezingen naderen komen ze uit alle hoeken en grotten gekropen. Ze krijgen hun 10 seconds of fame als ze zich aansluiten bij partij rood, paars, oranje, geel, groen, blauw - hun fotootje in de krant naast de grote partijbons, hyenagrijnzen alom. Ik kijk naar sommige van de figuren en denk: dit is wat ze bedoelen met 'scraping the bottom of the barrel'. Dat de rode loper uit wordt gerold voor sommige mensen, zegt vooral iets over de wanhoop en het gebrek aan kieskeurigheid van de ontvangende partij. gangadwt@gmail.com