Nu goed doen

Shoeket logo

10 Mei 2018 09:59

Voor mij lezen

De first lady heeft op de staatsradio geprobeerd om haar ownership te tonen wat betreft het project naschoolse opvang, althans het gedeelte dat te maken heeft met de schoolvoeding. De first lady heeft wel aannemelijk kunnen maken dat ze goede bedoelingen heeft met het project. In de wereld komt het veel voor dat first lady’s betrokken zijn in liefdadigheids- en sociale projecten. Dit project valt wel onder die welke door de first lady kunnen worden beheerd. De minister van onderwijs heeft getoond ook voorstander te zijn van het project en als we luisteren naar beide dames dan moet het lukken dat ze met elkaar samenwerken. Maar die twee dames gaan het niet alleen kunnen doen, ze zullen mensen (in hun kring) nodig hebben om dit project nu wel goed uit te voeren. De first lady heeft geprobeerd om aan te tonen dat nu er geen feest zal worden gevierd met dit project. Maar ondanks de ongetwijfeld goede bedoelingen van de first lady zijn we niet geheel gerust gesteld. Het heeft te maken met de andere personen die minder vanuit de kring van de onderwijsminister, maar meer uit de directe politieke kring van de first lady die weer een bedreiging zullen vormen voor dit programma, dat alleen al vanwege de voeding een zaak is die in het belang van het Surinaamse kind moet worden toegejuicht. De verkiezingen naderen en van de first lady wordt verwacht dat zij samenwerkt met de politieke structuren en daaruit haar handlangers voor de uitvoering van het programma uitkiest. Doet ze dat niet, dan zal ze het verwijt krijgen dat ze de mensen van de structuren geen kans geeft, discrimineert of geen vertrouwen heeft in de mensen van de partij. Dat zal maken dat ze dan in problemen komt met de persoon van wie zij een afgeleide functie heeft. Dus het probleem zit hem niet in de bedoelingen van de first lady, maar in de ‘pool’ van wrokomangs en wroko uma’s waaruit zij haar werkers en handlangers zal moeten uitkiezen. De partijvoorzitter, de echtgenoot van de first lady, heeft enkele keren openlijk kritiek geuit op de onhebbelijkheden en crimineel gedrag van deze handlangers, maar inmiddels is het bekend dat men de woede van deze handlangers zich niet op de hals wil halen. De eenvoudige wijze waarop de first lady het nut van dit project en de manier waarop het nu uitgevoerd zal worden, heeft uitgelegd en verdedigd, verdient wel enige erkenning. Interessant is dat de first lady zegt dat nu per leerling een bepaald bedrag zal worden uitgetrokken, waardoor het kan dat het geen free for all wordt. Er moet transparantie komen in het schoolvoedselprogramma. Opvallend is dat het programma nu uitgebreid wordt tot mulo en dus kinderen tot 16 jaar worden gecoverd. Terecht is dus de opmerking gemaakt dat onder deze groep er kinderen zijn die niet genoeg te eten hebben. Wanneer kinderen genoeg te eten hebben, hebben ze minder behoefte om te gaan werken om met het verdiende geld eten te kopen. De kinderarbeid zal op zo een manier afnemen. Kinderen die honger hebben, presteren minder op school. Het schoolvoedingsprogramma kan ertoe leiden dat er minder drop-outs zijn en dat er beter op school wordt gepresteerd. Schoolvoeding is een investering in het Surinaamse kind, het is een teken van liefde van de Staat Suriname aan alle kinderen van het land. Het schoolvoedingsproject kan bijdragen aan een meer egale samenleving, omdat alle kinderen hetzelfde moeten eten, ongeacht of ze rijk of arm zijn. En ze zullen dat samen doen. Het vorige programma is fout gegaan, omdat de media hebben gefaald in het volgen van de uitvoering ervan. Men zit binnen en wacht berichten af, die niet altijd hoeven binnen te stromen. Ook zijn de media bang geweest tegen represaille vanuit de perschef en de minister van Financiën, waardoor ze de namen van de politici die een scheve schaats hebben gereden, niet hebben genoemd. Maar ook de ouders zijn nalatig geweest. Men heeft de zaak op haar beloop gelaten en is niet op school geweest om een oogje in het zeil te houden. Voordat het programma wordt voortgezet, moet wel aan de gemeenschap worden voorgehouden waar het vorige programma fout is gegaan en hoe wij die fouten niet meer zullen maken. Er moet op school worden gekookt en het moet niet zo zijn dat mensen porties aanleveren. Ouders moeten meehelpen om voor de kinderen van de school te koken en ze moeten een oogje in het zeil houden. Er is kritiek dat de onderwijzers mee eten uit de pot, maar dat mag naar onze mening wel. Het creëert een hechtere band tussen de leerlingen en de onderwijzers als ze samen hetzelfde eten. Er is ook kritiek dat onderwijzers eten naar huis meenemen, en wat ons betreft moet het toegestaan worden dat kinderen van onderwijzers tot 16 jaar mee-eten op de school van hun moeder of vader. Er moet zodanig gekookt worden dat er niet teveel eten overblijft en als er eten overblijft, moet daarover een instructie bestaan hoe te handelen. Het beleid moet niet zijn om te besparen, maar om alles op school op te maken. Dat overblijfselen die weggegooid zullen worden, meegenomen wordt voor de hond thuis, moet geen probleem zijn. Het eten moet met liefde worden bereid, het moet smakelijk zijn en voedzaam en gezond. Het is noodzakelijk dat na het eten een educatief programma volgt dat bijdraagt aan een betere schoolprestatie. Eventueel moet bekeken worden of kinderen niet een avondmaaltje kunnen krijgen zodat ze voor de hele dag zijn gecoverd, maar daarbij moet geen onderscheid worden gemaakt. Er moet wat dit programma betreft, gelijkheid worden nagestreefd tussen de kinderen. Het is aan te raden dat religieuze personen van de Iris gevraagd worden om de first lady en de onderwijsminister bij te staan. Suriname telt niet veel kinderen. We moeten erin slagen om genoeg liefde te geven aan het Surinaamse kind.

Bekijkt origineel bericht ⇒

Meer actueel